Ik heb echt leuke kinderen. Echt, heus! Ze zijn lief, grappig, kunnen al heel goed helpen en ze willen vaak knuffelen. Echt, heerlijke kinderen!
Maar af en toe...
Zo af en toe dan gaat het even mis. Dan knapt er iets. Bij mij, bij hen. Ik weet het niet. Maar dan is het mis. Zo heb je van die dagen dat ze alleen maar piepen. Niks is goed genoeg, alles is zwaar, vervelend. Huilend praten, zeuren, miepen.
Dat zijn van die dagen dat alles extra vaak mis lijkt te gaan. Dat de schoenen onvindbaar zijn. Dat hun bril niet lekker zit. Dat ze per sé die ene jurk aan willen die nog in de was zit.
Dan kan ik ze soms wel achter het behang plakken. En ik vraag mij af: ze hebben toch nog geen last van hun hormonen? Lieve help! Hoe moet dat straks als ze dat ook nog krijgen?
Maar ik heb een idee. Zo af en toe als ik merk dat het op is, ga ik een relaxdagje inlassen. Lekker de hele dag in pyjama voor de tv. Lekker appeltjes eten achter de buis. Lekker knuffelen met mamma. Lekker niks moeten, lekker lui zijn.
Vandaag zitten mijn dames dus achter de buis. Vandaag heb ik ze niet naar school. Vandaag doen we lekker niks. Vandaag mogen mijn meissies even bijkomen. En mamma ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten