Het is midden op de dag. Ik lig in het logeerbed bij mijn schoonouders op vakantie. Tegen mijn rug duwt een klein kinderbipsje. Tegen mijn buik ligt een ander kindje geplakt. Haar hoofd ligt in mijn hand, haar neus tegen mijn pols aan. "daar ruikt het zo lekker naar jou mamma." Een middagdutje doen oké, maar dan wel samen met mamma!
Sinds er een lief klein jongetje is overleden, zijn mijn dochters verandert in zuignapjes. Ze willen niet naar school, want dan is mamma er niet. Ze willen niet naar zwemles, want dan is mamma er niet. Ze kunnen moeilijk in hun eigen bed blijven, want dan zijn ze zo alleen.
En ik vind het zelf ook moeilijk. Het liefste houd ik ze bij mij. Het liefste neem ik ze overal mee naar toe. En ik weet dat dat ook niet helpt. Maar het is een oergevoel denk ik.
Het voelen van leven, het telkens opnieuw ervaren dat mijn kinderen er zijn. Het is misschien uit een soort angst, maar in elk geval hebben we allemaal die enorme behoefte. Naar knuffelen, naar samen-zijn.
En vanuit die veiligheid van bij-mamma-zijn komen de vragen. Moeilijke vragen. Vragen waar je eigenlijk niet over na wil denken. Vragen over leven, over dood. Vragen over dat het zomaar kan he mamma?
Ik houd hen vast. Ik knuffel hen. Ik ben er voor hen. Maar op sommige vragen kan ik geen antwoord geven. Op sommige vragen wil ik het antwoord niet eens weten.
maandag 7 mei 2012
woensdag 2 mei 2012
Ik kan dat gewoon niet zo goed
Zo af en toe overvalt het mij ineens. Als ik bijvoorbeeld kijk naar onze zolder, en bedenk wat er allemaal moet gebeuren. Ik val stil. En ik denk bij mijzelf: Ik kan dat gewoon niet zo goed.
Dat heb ik wel vaker. Als ik bedenk dat ik best wel graag beter zou willlen koken? ik kan dat gewoon niet zo goed. Het uitzoeken van een leuke creatie? Het opvoeden van een eventueel huisdier? Het decoreren van mijn huis? Ik ben er bang voor, ik kan dat gewoon niet zo goed.
Zo praat ik mijzelf dingen aan. Als ik één ding niet kan, dan vind ik het volgende ook vaak moeilijker. Het leven wordt steeds zwaarder, ik merk dat ik mij laat regeren door mijn angsten. Daar ben ik dan wel weer heel goed in.
Dan zijn daar mijn dochters. Die mij in alles kopiëren. Die van mij leren dat de dingen in één keer goed moeten, of anders maar niet. Ach, wat maakt mij dat verdrietig! Wat doe ik ons aan?
Het moet anders, ik KAN ook anders! Ik leer mijzelf mijn rug te rechten, mijn hoofd helder maken. En ik doe het gewoon. De kinderkamers? De kleuren zijn uitgezocht! Mijn kledingkast? Wordt binnenkort weer uitgemest, gekeurd en gematcht. De zolder? Er is al een dag ingepland dat ik toch die verfkwast moet gaan hanteren. Ik kan dat misschien niet zo goed. Maar ach, als het mislukt, dan mag ik het een volgende keer weer proberen!
Want wat ik mijn meisjes altijd voorhoud:
Van proberen, kan je het leren.
En soms zal je je bezeren!
Ik kan dat vast heel goed ook tot mijn motto maken!
Ennu, dat eventuele huisdier, dat laat nog even op zich wachten!
Dat heb ik wel vaker. Als ik bedenk dat ik best wel graag beter zou willlen koken? ik kan dat gewoon niet zo goed. Het uitzoeken van een leuke creatie? Het opvoeden van een eventueel huisdier? Het decoreren van mijn huis? Ik ben er bang voor, ik kan dat gewoon niet zo goed.
Zo praat ik mijzelf dingen aan. Als ik één ding niet kan, dan vind ik het volgende ook vaak moeilijker. Het leven wordt steeds zwaarder, ik merk dat ik mij laat regeren door mijn angsten. Daar ben ik dan wel weer heel goed in.
Dan zijn daar mijn dochters. Die mij in alles kopiëren. Die van mij leren dat de dingen in één keer goed moeten, of anders maar niet. Ach, wat maakt mij dat verdrietig! Wat doe ik ons aan?
Het moet anders, ik KAN ook anders! Ik leer mijzelf mijn rug te rechten, mijn hoofd helder maken. En ik doe het gewoon. De kinderkamers? De kleuren zijn uitgezocht! Mijn kledingkast? Wordt binnenkort weer uitgemest, gekeurd en gematcht. De zolder? Er is al een dag ingepland dat ik toch die verfkwast moet gaan hanteren. Ik kan dat misschien niet zo goed. Maar ach, als het mislukt, dan mag ik het een volgende keer weer proberen!
Want wat ik mijn meisjes altijd voorhoud:
Van proberen, kan je het leren.
En soms zal je je bezeren!
Ik kan dat vast heel goed ook tot mijn motto maken!
Ennu, dat eventuele huisdier, dat laat nog even op zich wachten!
Abonneren op:
Posts (Atom)