Soms komt het ineens heel dichtbij. Meer dan 10 jaar geleden hebben wij ons lieve neefje Arend Jan naar het graf moeten brengen. Op een leeftijd van 3 jaar, 4 maanden en 8 dagen oud. Een paar jaar geleden kreeg een ander neefje leukemie, en wat waren we bang om hem ook te verliezen. Vorige week is mijn kleine oppaskindje overleden, waar ik tot vorig jaar veel op heb gepast.
En zo zijn er altijd weer nieuwe nare dingen die gebeuren. Ik denk dat ieder van ons wel zijn eigen verhaal heeft.
En dan schreeuwt mijn hart! En dan denk ik: als er dan een God is? Waarom gebeurt dit dan? Waarom grijpt hij dan niet in? Hoe kan Hij dit toelaten? Is Hij echt een liefdevolle God?
En ik huil. En ik ben verschrikkelijk boos. En ik wil eigenlijk God het liefste vaarwel zeggen. Wat ik in het verleden ook wel gedaan heb.
Maar toen, zonder God, sloeg de verbittering in mij toe. De Wanhoop in mij werd steeds groter. Ik ging mensen haten omdat ze in God konden geloven. En ik voelde mij steeds eenzamer. Ik wilde ook niet meer van mensen houden, want ze zouden zomaar weggenomen kunnen worden.
Er kwam een moment dat ik dacht: Zo wil ik niet meer leven. Zo wil ik niet zijn. Zonder die God word ik een verschrikkelijk mens.
En ik ben teruggegaan. Heb alles eruit gegooid voor God. Al mijn boosheid. Al mijn bitterheid. En mijn verpletterende eenzaamheid. Ik heb zo verschrikkelijk gehuild, geschreeuwd, gevloekt. Maar ben wel teruggegaan.
En langzaam kwam het licht in mijn leven terug. Langzaam kwam de hoop in mijn leven terug.
En nu. Weer verschrikkelijke ellende op ons pad. Maar ik ga die weg liever met God dan zonder God. En ik klamp mij vast aan Zijn belofte:"U hebt geen beproeving te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat U boven uw krachten wordt beproefd. Hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan." 1 korintiers 10: 13
De Here laat immers voortdurend zijn ogen over de aarde gaan en biedt iedereen hulp die Hem met heel zijn hart is toegedaan. 2 kronieken 16:9
Hij is mijn hoop. Mijn rots. Mijn sterkte. Hij zal mij redden uit de duisternis. Hij is de Aanwezige. Hij zal mij niet loslaten.
En dan snap ik nog altijd geen biet van alle ellende. Maar God is God, Als ik Hem zou kunnen begrijpen, dan zou Hij wel heel klein moeten worden, wil Hij in mijn verstand passen. Ik kies er opnieuw voor om op Hem te blijven vertrouwen. Hij laat niet gaan wat Zijn hand begon!
Wat omschrijf je de dingen goed.
BeantwoordenVerwijderenzit precies met hetzelfde hier snap er helemaal niks van en het benauwd me langs alle kanten.
Hopelijk kan je het samen met martin en de kids een plekje geven .Liefs mij