Jarig zijn

Terwijl mijn oudste dochter gespannen voor mij uit loopt, haar armen vol met traktaties, kriebelt het in mijn buik. Ik kan mij nog zo goed herinneren hoe ik het vond als ik jarig was en mocht trakteren! Het populairste meisje van de klas die ineens mijn vriendinnetje wilde zijn, alle juffen en meesters die mijn naam kenden (ik had toen nog niet door dat het levensgroot op mijn verjaardagsmuts stond geschreven), de kinderen die allemaal met mij wilden spelen. Zo spannend vond ik dat allemaal!

Nu is Eva alweer 7 jaar geworden. En dat is, zoals mijn nichtje met een pas 7-jarige dochter ook al zei, echt heel groot! Hier loopt ze voor mij uit, onderweg naar school. Haar kleine zus mag de traktatie voor de meesters en juffen dragen. Haar pappa draagt haar schooltas. En ik loop achteraan, mij verbazend over mijn geweldige gezin. Mijn mooie dochters. Mijn knappe man. Wat een heerlijke dag!

'sMiddags is haar feestje. Met 9 kinderen bowlen. Het is geweldig! Daarna nog buitenspelen. Dat het miezert, heeft geen enkel kind in de gaten. Geschommeld moet er worden, tikkertje gespeeld, verstoppertje! En ook nog even met de kabelbaan, de familieschommel, de graafmachine!

Nu liggen mijn beide meisjes alweer een uurtje onder zeil. Dromend van verjaardagen. Van kadootjes. Van vriendinnen.

Ik hoop dat ze dit soort dagen in hun hart bewaren, Want dit soort dagen zijn gouden dagen. Wie weet, kan Eva dan ook over een jaar of 25 wel zo'n blog schrijven, voor haar kleine schat...